Μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου, όπως και κάθε φορά που ο κλάδος χάνει κάτι από τα κεκτημένα, ακούγονται φωνές για συσπείρωση, ενότητα, οργάνωση, ΕΤΑΙΡΙΕΣ!! Κτλπ.
Συνάδελφοι δυστυχώς όλα αυτά τα ακούω πολλά πολλά χρόνια και αντί για καλύτερα τα πράγματα γίνονται χειρότερα. Ο κλάδος πάντα σχεδόν απροετοίμαστος, σέρνεται πίσω από τις εξελίξεις που ο κάθε υπουργός φέρνει. Η συνταγή μετά η ίδια. Διαβουλεύσεις στις διαβουλεύσεις απεργίες και κόντρα απεργίες για να πάμε ένα βήμα πιο πέρα, πάντα σε χειρότερη κατάσταση από ότι ήμασταν. Μετά κραυγές διθυραμβικές για μια νίκη που στην ουσία είναι πύρρειος νίκη ή μια ήττα που προσπαθούμε να την χρυσώσουμε πιάνοντας την από τα μαλλιά.
Το χάλι μας; Από το 1991 πασχίζουμε να βρούμε λύση για τον νόμο περί λαθρομεταναστών και ακόμα αποτελεί θέμα στις προγραμματικές δηλώσεις όλων των παρατάξεων. Τώρα ξεχάστηκαν όλα με την φωτιά τις απελευθέρωσης των τελευταίων 2 χρόνων. Κάποιοι μάλλον δεν θέλουν ο κλάδος να πάει μπροστά, δεν θέλουν την οργάνωση, τους τρομάζει. Ακούνε EUROTAXI η ραδιοταξί (από τις πρώτες μορφές οργανώσεις του κλάδου με θεαματικά αποτελέσματα σε όλη την Ελλάδα) και ρίχνουν χολή. Τους αρέσει και τους βολεύει κάθε τρία χρόνια να παίρνουν τηλέφωνο με την λίστα στο χέρι ένα ένα τους «υποτακτικούς» έξω από το ξενοδοχείο και αυτοί να συρρέουν με αναμμένα τα ALARM και τους «παρκαδόρους» να ταχτοποιούν το αυτοκίνητο τους μέχρι να ψηφίσουν και να φύγουν. Όταν τους λές να κάνουμε το συνέδριο στη Θεσσαλονίκη ρε παιδιά ή στη Λάρισα ή κάπου αλλού μακριά από την Αθήνα εισπράττεις την άρνηση και την απειλή ότι θα σταματήσει ο ΣΑΤΑ να δίνει δανεικά στην ομοσπονδία ή ακούς από τον Πρόεδρο «θα φύγω από την ομοσπονδία και θα οργανώσω την Αθήνα και να σας δώ μετά». Λομπίστικη και αυταρχική συμπεριφορά.
Το παρήγορο είναι ότι έστω και την τελευταία ώρα βλέπω κάποιες φωνές από την Αθήνα να αλλάζουν στάση. Υπήρξαν βέβαια και υπάρχουν στο κλάδο άνθρωποι με προοδευτικά μυαλά που είχαν και έχουν άποψη και άποψη τεκμηριωμένη. Δυστυχώς όμως ο κλάδος σαν τον Κρόνο που έτρωγε τα παιδιά του, τρώει πολύ γρήγορα αυτές τις φωνές και στη θέση τους φυτρώνουν αυτοί που συντεχνιακά αναρριχώνται σε θέσεις προεδρείου.
Το 1998, με προεδρία Τερζάκη, στη Καβάλα θεμελιώθηκε τρόπο τινά η ενημέρωση και το άνοιγμα της ομοσπονδίας προς την επαρχεία όπου εκεί αποφασίστηκε και υλοποιήθηκε αμέσως μετά η επαναφορά της ελαχίστης διαδρομής. Το 1999 είχα την τιμή να μου αναθέσει ο Πάρις Κισσάς, Γ.Γ τότε με πρόεδρο Τερζάκη, να αναλύσω το κυρίαρχο θέμα του συνεδρίου «η εξέλιξη του Ταξί μέσω του Ράδιο Ταξί».
Πέρα από αυτά που τότε υποστήριξα και ονειρεύτηκα είχα ζητήσει το εξής:
Να βγεί επιτέλους μια επιτροπή μέσα από το συνέδριο όπου θα δούλευε και θα παρουσίαζε για πρώτη φορά ένα σχέδιο νόμου για το Ταξί όπως ο Ταξιτζής ονειρεύεται και να το προωθήσουν προς το υπουργείο. Ποτέ δεν έγινε αυτό. Κάποιοι βέβαια θα πούνε ότι έγινε και υπάρχει και η εργασία τους. Εγώ σας λέω οτι δεν έγινε ποτέ και αυτό που υπάρχει κάπου σε κάποια πρακτικά είναι δουλειά του ενός με πολύ μικρή συμμετοχή τηλεφωνικά και κάποιου άλλου, έτσι για να λέμε ότι η επιτροπή λειτούργησε. «Άν δεν ανοίξουμε τα μυαλά μας, δεν θα ανοίξουμε ποτέ τα φτερά μας», είχε πει τότε ο πρόεδρος Τερζάκης. Δυστυχώς τα μυαλά άνοιξαν αλλά όχι για ιδέες αλλά για αέρα και μάλιστα κοπανιστό. Όσο για τα φτερά, ούτε σαν του Δαίδαλου δεν ήταν. Έγιναν κοντάρια και έπαρση που έφεραν αυτά τα αποτελέσματα που έχουμε σήμερα. Συμπέρασμα;
Ο μεγαλύτερος εχθρός μας είναι ο κακός εαυτός μας. Εμείς είχαμε πολλές ευκαιρίες να οπλίσουμε και να διασφαλίσουμε το επάγγελμα και όλες τις κλωτσήσαμε. Σαν τώρα, σε off κάμερα, ακούω τον Μανιάτη (Γ.Γ Μεταφορών) να λέει, να παρακαλάει... «Πάρτε τα 7θεσια, θα σας τα πάρουν άλλοι»... και εμείς φυσικά λέγαμε όχι. Το ίδιο και με τον Ν.3109/03, εμείς τον νταλκά μας. Και για να μην σπεύσουν κάποιοι να πούνε οτιδήποτε, διευκρινίζω ότι ο Τερζάκης, καλή του ώρα, ούτε που θα με θυμάται γιατί ποτέ δεν ήταν κολλητός. Τώρα για το μέλλον του επαγγέλματος τι να πω. ΌΣΟ ΖΩ, ΕΛΠΙΖΩ!
EUROTAXI ΚΑΒΑΛΑΣ
&
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΑΞΙ
ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ - ΘΡΑΚΗΣ
(Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2012)
